Паэт красы і гармоніі.

[admin]

Давайце звернем пільную увагу на сапраўдныя вершы сапраўднага паэта ў гонар 120-гадовага юбілею Максіма Багдановіча. Звыш 200 вершаў і празаічных твораў  прысвечана яго яркай асобе. А ў Вас ёсць жаданне  далучыць свой верш ў скарбонку памяці Максіма Кніжніка?

[amber]

Ізноў пабачыў я сялібы,
Дзе леты першыя прайшлі:
Там сьцены мохам парасьлі,
Вясёлкай адлівалі шыбы.
Усе ў пылу. I стала мне
Так сумна, сумна ў цішыне.
Я ў сад пайшоў... Ўсё глуха, дзіка,
Усё травою зарасло.
Няма таго, што раньш было,
I толькі надпіс «Вэраніка»,
Па ліпе ўрэзаны ў кары,
Казаў вачам аб тэй пары.
Расьці, ўзмацовывайся, дрэва,
Як манумэнт жывы, ўставай
I к небу надпіс падымай.
Хай нерухомы словы сьпева:
Чым болі сходзіць дзён, начэй,
Тым імя мілае вышэй.

Просто гениально! Невероятное произведение!

[Орешек]

Сваю любоў да незвычайнага паэта я выражаю ў наступных сваіх радках:
Квітнеюць зноў у жыце васількі,
Нязменна зоркі ўспыхваюць на свеце,
Да нас прыходзіш кожнай кветкай ты,
І кожнай зоркай нам, Максім, ты свеціш!

[amber]

Сваю любоў да незвычайнага паэта я выражаю ў наступных сваіх радках:
Квітнеюць зноў у жыце васількі,
Нязменна зоркі ўспыхваюць на свеце,
Да нас прыходзіш кожнай кветкай ты,
І кожнай зоркай нам, Максім, ты свеціш!

Орешек! Здорово, просто здорово!

[Мара]

Так как Орешек, в стихах не смогу я выразить своих чувств к поэзии Максима Богдановича.  Уж больно планка высока. Но и промолчать, когда слова восхищения удивительным человеком и его поэзией рвутся наружу, тоже невозможно.  Знаете, как в песне: Трудно высказать и не высказать, всё что на сердце у меня. Высокую настроенность души вызывает одно упоминание его имени и даже несколько строк услышанных случайно. Именно когда находишься вдали от дома, становится особенно понятен этот тонкий лиризм и глубокая грусть. Знаете, что говорит моя дочь, когда я бываю у неё в гостях,  заметив мой грустный взгляд: "Что, опять свои васильки ткёшь?" А  мне, действительно, всегда приходят на ум строчки из  стихотворения  Максима Богдановича "Слуцкія ткачыхі", когда я далеко и грущу по дому.
Ад  родных ніў, ад роднай хаты
У панскі двор дзеля красы
Яны бяздольныя ўзяты
Ткаць залатыя паясы.
Свае шырокія тканіны
На лад персідскі ткуць яны.
А за сцяной смяецца поле,
Зіяе   неба з-за акна,-
І думкі мкнуцца мімаволі
Туды, дзе расцвіла вясна;
Дзе блішча збожжа ў яснай далі,
Сінеюць міла васількі,
Халодным срэбрам ззяюць хвалі
Між гор ліючайся ракі;
Цямнее край зубчаты бора...
І тчэ, забыўшыся рука,
Заміж персідскага узора,
Цвяток радзімы васілька.

[ветер]

Если бы у меня был поэтический талант, как у Орешка, я бы тоже нашла нужные слова, чтобы выразить своё искреннее восхищение поэтом и его лирикой.
Но если сказать прозой, то мне хотелось бы так: Каждое его стихотворение - песня, звучащая в нашем сердце, наполненном музыкой от встречи с прекрасным.

[amber]

Ветер! Абсолютно согласна с Вами. Поэзия Богдановича - это настоящая МУЗЫКА!!!!!

[Мара]

Вы, хто любіце натрапіць,
Між страніц старых, пажоўклых
Кнігі, ўжо даўно забытай,
Блёклы, высахшы лісток,-
Праглядзіце гэты томік:
Засушыў я на паперы
Краскі, свежыя калісьці,
Думак шчырых і чуцця.

[Клеа]

"Этот листок, что иссох и свалился,
Золотом вечным горит в песнопеньи."
     А.Фет

[amber]

Яшчэ адна песня-верш Максіма Багдановіча

Па-над белым пухам вiшняў,
Быццам сiнi аганёк,
Б'ецца, ўецца шпаркi, лёгкi
Сінякрылы матылёк.

Навакол ўсё паветра
Ў струнах сонца залатых, —
Ён дрыжачымi крыламi
Звонiць ледзьве чутна iх

I лiецца хваляй песня —
Цiхi, ясны гiмн вясне.
Цi не сэрца напявае,
Навявае яго мне?

Цi не вецер гэта звонкi
Ў тонкiх зёлках шапацiць?
Або мо сухi, высокi
Ля ракi чарот шумiць?

Не паняць таго нiколi,
Не разведаць, не спазнаць:
Не даюць мне думаць зыкi,
Што ляцяць, дрыжаць, звiняць.

Песня рвецца i лiецца
На раздольны, вольны свет.
Але хто яе пачуе?
Можа толькi сам паэт.

А музыку напісаў Ігар Палівода

[amber]

нашла ещё такие строки....

Бачыць тое, што не бачуць
У надзённым, шпаркім дне,
Чуць нечутнае, ды смачна
Спрабаваць сваё сабе...

Дык на гэта кожны здольны
Ў час, калі спыняе крок.
Вы паэты! Вы свавольны!
Паспрабуйце ўласны зрок!

[amber]

Обнаружила для себя ещё один интересный факт. Оказывается стихотворение "Па-над белым пухам вішняў..." называется "Маёвая ПЕСНЯ"   

[Мара]

Загадка Максіма Багдановіча

Змалку звезены з любай Айчыны,
Адарваны ад матчынай мовы,
Ён вярнуўся Паэтам і Сынам,
Улюбёным у край свой і слова.

Чуйным сэрцам ён Маці - Радзіму,
Боль яе шматвяковы падслухаў
І пацвердзіў усім: немагчыма
Знішчыць плынь беларускага духу.

І з якой таямнічай крыніцы
Чэрпаў сілы ён, веру, натхненне,
Каб нязгаснаю зоркай свяціцца
Для наступных усіх пакаленняў?

[kaprizka]

"Да дзяўчыны"

Змоўклі вершы мае прад табой: іх красу зацяняюць
Рытмы паходкі тваёй, сінія рыфмы вачэй.

[amber]

Сеў хлопчык з шкляначкай ля вулічнаго ганку
І выдувае з мыла пузыры.
Вясёлкаю гараць яны ў зіянні ранку,
Ўзлятаючы ў паветра да гары.

І заварожаны шматфарбнаю красою,
Са спрытнасцю і хцівасцю ката
Хапае хлопчык іх няжорсткаю рукою,
А застаецца у ёй — адна слата.

Вось такое жыццё...